گاهی اوقات ما با چنـان احـساس شورشـی در درون خـود روبـرو هستيم كه نمی خواهيم عبادت كنيم. زمانيكه اين احساس ها را داريـم نبايد از خودمان بيزار شويم. تنها بايد دعا و عبادت را هر چه  زودتر كـه می توانيم از سر گيريم و آنچه را كه می دانيم برای ما خوب است انجـام دهيم.

(دوازده گام و دوازده سنت)

گاهی اوقات فرياد می زنم، پايم را به زمين می كوبم و پشت خود را به قدرت برتر ميكنم سپس بیماری من می گويد كه من يك بازنده ام و اگر عصبانی باشم، مطمئـنم بايـد مـست شـوم در ايـن لحظـه هـاى خودخواهی گویی از صخره ای ليز ميخورم و با يـک دسـت از صـخره آويزانم. اما دعای بالا پناهگاه امن من است و مرا تشويق به رفتارهای جديد مانند مهربانی و صبور بودن با خودم ميكند و به من اطمينان ميدهد كه قدرت برتر صبر خواهد كرد تا من دوباره به پناهگاه بازگردم و دعا كنم.