اين كار در واقع نوعی بخشش است كه در آن هـيچ چـشم داشـتی وجود ندارد. شما از برادر رنج كشيده خود انتظار نداريـد تـا هزينـه ای پرداخت كند يا حتی شما را دوست داشته باشد. سپس در می يابيد كـه به دليل پارادوكس الهی موجود در اين نـوع بخـشش، پـاداش خـود را دريافت كرده ايد، خواه برادر شما در اين ميان چيزی دريافت كرده باشد يا نه.
(دوازده گام و دوازده سنت)
تجربه انجام گام دوازدهم به من پاداش بخشش بی چشم داشـت را آموخت. در ابتدا انتظار داشتم بهبودی ديگران را ببينم، اما خيلـی زود متوجه شدم كه اين اتفاق نيفتاد. هنگامیكه فروتنی لازم برای پذيرش اين واقعيت را پيدا كردم كه قرار نيست تمام تجربيـات گـام دوازدهـم موفقيت آميز باشد، آن گاه آمادگی لازم برای دريافت پاداشِ بخشش بی چشم داشت را در خود احساس كردم.