آمادگی برای پـذيرش كامـل عواقـب اعمـال گذشـته، و پـذيرش مسئوليت رفاه ديگران در همان زمان، هدف اصلی گـام نهـم را شـكل  می دهند.

(دوازده گام و دوازده سنت)

 در دوران بهبودی و با كمک الكلی های گمنام، ياد می گيرم كه تنهـا چیزی كه از آن واهمه دارم آزادی است. اين ترس ريـشه در مـسئوليت گریزی من دارد: انكار می كنم ، ناديده می گيـرم، سـرزنش مـی كـنم و  اجتناب می كنم. سپس روز بعد، می بينم، اعتراف می كنم و اشتباه خـود را می پذيرم. آزادی، شفا و بهبـودی كـه تجربـه مـی كـنم در نتيجـه نگريستن، اعتراف و پذيرش به وجود می آيند. ياد می گيرم تا بگويم: "بله، من مسئوليت پذير هستم" زمـانى كـه قادر باشم اين كلمات را با صداقت و حسن نيّت بيـان كـنم، آنگـاه بـه آزادی دست يافته ام.