شايد بزرگترين پاداش عبادت و مراقبه، احـساس تعلـق خـاطری است كه به دست می آوريم.

(دوازده گام و دوازده سنت)

 احساس خوشایندی است تعلق داشتن! بعد از جلـسه مراقبـه، متوجه شدم احساسی كه تجربه ميكنم، احساس متعلق بـودن اسـت چرا كه آرام بودم. در درونم احساس آرامـش داشـتم و بيـشتر تمايـل داشـتم تـا از ناراحتی ها دست بردارم. ارزش احساس شوخ طبعی خود و تجربه ای را كـه از تمـرين هـاى روزانه ام بدست آورده ام ميدانم. رضايت محض از تعلق داشتن به جهانی است كه خداوند خلق كرده است. برای ما خوب است كه در روش زنـدگى خـود مراقبـه و عبـادت را داريم.