بايد نور خورشيد را بخواهيم، هيچ چيز در تاريكى رشد نمـى كنـد. مراقبه گامی به سوی خورشيد است.

(از ديدگاه بيل)

گاهی اوقات فكر می كردم كه برای عبادت وقت ندارم امـا هميـشه زمانی برای نوشيدن الكل پيدا می كردم. اگر بخواهم زمـانى را بـه بـدی بگذرانم برايم ممكن می شود كه زمانی را برای هر كارى كه مـی خـواهم انجام دهم داشته باشم. زمانی كه شروع به مراقبه و نيايش كردم به اين نتيجه رسيدم كه ايده خوبی است كه هر روز مدت زمانی را وقف اين كار كنم. هر روز صبح صفحه ای از كتـاب مقـدس را مـی خـوانم و هر شـب هنگامی كه به رختخواب ميروم از خداوند سپاسگذارى ميكنم. هنگامی كه عبادت بخشی از برنامه روزانه مـن شـد، زمـان آن را افزايش دادم بدون اينكه متوجه زمانی باشم كه از دست ميرفـت.اگر مشكلى داشته باشم تنها نيايش های خداوند را تكرار می كنم چرا كـه خداوند همه چيز را در بر می گيرد. نیازی نيست كه داخل يک گنجه در بسته باشم كه بتوانم عبادت كـنم در يک اتاق پر از جمعيت هم ميتوانم عبادت كنم . تنهـا بـراى مـدتى ذهنم را خارج می كنم. هنگامی كه برنامه نيايش ها ادامه پيدا كند مـن متوجه می شوم كه نیازی به كلمات نيست و خداوند صـدای ذهـن مـرا می شنود.